De Oye

Deze voorheen aan de adel toebehorende hoeve bestaat ten minste sinds de 16e eeuw, toen het door een strang van het dorp gescheiden was.

In 1811 bevatte de boerderij nog een soort spieker (een ruimte waar de pacht in natura werd opgeslagen van meerdere boerderijen) voor het hallenhuis. Het perceel bevatte toen ook twee hooischuren en een kleine naastgelegen schuur. In 1836 heeft zich een flinke verbouwing plaatsgevonden, waarbij een nieuwe buitenmuur geplaatst werd. Op basis van de toegepaste sporen is op te maken dat de gehele kap in 1850 is vervangen.

Heden zijn er geen onderdelen van de oude kapsporen of haanhouten meer, welke vermoedelijk van eikenhout waren. De schuur had aan twee zijden deuren en functioneerde als doorrijschuur, hetgeen typisch is voor de adel die het vermoedelijk gebruikte voor het in- en uitrijden met hun koets. Ook gebruikten de adel veelal zwaar ankergebint hout.

De functie van de nog bestaande middeleeuwse muur is onduidelijk, maar het is mogelijk dat het deel was van een versterkte spieker of boerderij. Het interieur van bedrijfsgedeelte is in de zestiger jaren grondig verbouwd van grupstal naar loopstal waarbij tussenmuren zijn doorgebroken waardoor de ruimtes van de deel, schuur en overdekte vaaltstal aan elkander zijn verbonden. In de vaaltstal werd toen een melkput gebouwd.

Tegenwoordig dient het de akkerbouw en bevat het muziekoefenruimtes.

De Oye is een rijksmonument.